Ο ρατσισμός είναι το
δόγμα που αναπτύσσεται με σύνδεσμο συγκεκριμένα γνωρίσματα "traits",
όπως π.χ. εθνικά, θρησκευτικά, πολιτιστικά κ.λπ., προκειμένου να αναγάγει μια
ομάδα αντίστοιχα (κοινωνική, φυλετική, θρησκευτική), ως υπέρτερη άλλων. Το πιο συνηθισμένο
είδος ρατσισμού, και αυτό που έχει δώσει την αρχική ονομασία στην λέξη (εκ της
ιταλικής ("ράτσα") razza = φυλή), είναι ο φυλετικός ρατσισμός.
Φυλετικός ρατσισμός, ρατσισμός, ρατσισμός πρός τα και απο τα
πάντα. Ρατσισμός σε σχέση με το χρώμα, την οικομομική ευημερία. Ρατσισμός για
το αν είναι κανείς παιδί μεταναστών ή απλά μετανάστης που τόλμησε να κανει
παιδί σε ξένη χώρα. Ρατσισμός για το αν είσαι μητερα ανύπαντρη ή απλά μητέρα
που θέλει να σταθεί στα πόδια της εκτός στάτους.
Ρατσισμός για το παιδί που δεν ξέρει να διαβάζει τόσο καλά
όσο τα άλλα, ή ακόμα και για εκείνο που ξέρει να διαβάζει καλύτερα απο τα άλλα .Συγκεκριμένα
η Ρ. Μπένεντικτ (R. Benedict) ορίζει τον ρατσισμό ως:"...το δόγμα όπου μία
ομάδα ( group) έχει καταδικαστεί από τη Φύση σε κληρονομική κατωτερότητα
(hereditary interiority) ενώ μια άλλη σε κληρονομική ανωτερότητα (hereditary
superiority)"*¹.
Είναι πολύ εύκολο να κρίνει κανείς τον άλλον ως κατώτερο μα
εξαιρετικά δύσκολο να βιώσει εκείνο που αυτός ο
υποτιθέμενα «κατώτερος» βιώνει.
Ποιός έχει το σθένος να σταθεί απέναντι στην πλειοψηφία των
«προνομιουχων» ταμπελοποιημένος, δακτυλοδεικτούμενος, μόνος;
Ποιός αντέχει την γενική, συνεχή κατακραυγή για το χρώμα,
την εθνικότητα,τα χρήματα ή τις προτιμήσεις του;
Ποιός αντέχει να ζει κάτω απο αυτον τον ζυγό; Αντέχεις εσυ;
Γιατί εγώ δεν αντέχω.
Έχεις φτιάξει το σπίτι , το μαγαζί, την οικογενεια σου,
είναι νύχτα μπαίνουν τρείς στα καίνε αντέχεις; Εγώ δεν αντέχω. Ποιά είναι η
διαφορά μας; Ποιά είναι η διαφορά μεταξύ εσού, εμου, εκείνου; Θα πονέσεις , θα
πονέσω , θα πονέσει.
Έτσι ο ρατσισμός δεν έγκειται μονάχα στα πλαίσια της
φυλετικής διαφοροποίησης. Ο ρατσισμός, δυστηχώς βρίσκεται παντού. Βρίσκεται
εκεί οπού κανονικά και ανθρώπινα θα έπρεπε να υπάρχει αλληλεγγύη και
αλληλοβοήθεια, εκεί που ο πόνος του ενός θα έπρεπε να γίνει σειρήνα του άλλου.
Δεν είναι η φωνή η δική μου τούτη εδώ είναι η φωνή της
συνείδησης, της Ανθρώπινης που καλείται να αντιμετωπίσει την παραφύση κατάκριση
των προσωπικοτήτων, των χρωματικών ή χρηματικών τόνων προκειμένου να ζήσουμε
επιτέλους σε έναν κόσμο ηθικά και κοινωνικά ασφαλή μακριά απο κρατικούς και
άλλους οργανισμούς «διευθέτησης».
Οι φωνές ενώνονται την 1η Δεκεμβριου στην Καλλιθέα στην
διαδήλωση ενάντια στον φασισμό και την κρατική καταστολή στις 12 το μεσημέρι στην
πλατεία Κύπρου.
Υπο την αιγίδα της «πρωτοβουλίας Καλλιθέας ενάντια στον
φασισμό και την ρατσιστική βία.»